HNW, is verbondenheid de sleutel tot succes?

In het artikel De ezel, de steen en Het Nieuwe Werken houdt Addy de Ruiter een pleidooi om het mentale deel van HNW nu echt op te pakken. Hij beschrijft ‘de rem’, of gebrek aan vertrouwen zo u wilt, bij leidinggevenden om medewerkers tijd en plaats onafhankelijk te laten werken en hen aan te sturen op output. De drie Vitamines V’s van HNW, Vertrouwen, Vrijheid en Verantwoordelijk, lijken op dit moment niet genoeg om optimaal te profiteren van de voordelen van HNW.

Rapportageverplichting in plaats van de aanwezigheidsverplichting

Niet de vereiste toename van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid van medewerkers, maar de afwijzende houding van leidinggevenden lijkt het grootste knelpunt te zijn bij de doorvoering van het HNW, zo leert het tweejaarlijkse onderzoeksrapport ‘Ken- en stuurgetallen personeelsmanagement van het managementadviesbureau Berenschot’. Leidinggevenden hebben moeite met het verlies van controle en grip op hun medewerkers. Een (te) groot aantal ruilt zelfs aanwezigheidsverplichting van medewerkers in voor een gedetailleerde rapportageverplichting. Vanachter hun gluurscherm montitoren deze controlfreaks en spreadsheetfundamentalisten van minuut tot minuut wat de medewerker doet en vooral ook laat.

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard

</>
Vertrouwen is niet voor niets al decennia lang één van de drie Vitamine V’s voor blijvend gemotiveerde medewerkers. En vertrouwen moet gegeven (leidinggevende) en verdiend (medewerkers) worden. Ook bij het HNW lijkt het op een kip en het ei-verhaal. De grootste paradoxen van HNW zijn die van controle versus loslaten en van wantrouwen versus vertrouwen. Het is algemeen bekend dat medewerkers gedijen in een klimaat waarin zij gevoed worden met de volgende vrijheid, vertrouwen en verantwoordelijkheid

Nu is het zeker zo dat medewerkers beter presteren als zij hun werk in Vrijheid en met (veel) Verantwoordelijkheid kunnen verrichten. Zeker bij een leidinggevende die op afstand betrokken is en hen Vertrouwt. Maar zijn nu aan alle kritieke succesfactoren voldaan? Ik waag dat te betwijfelen. Medewerkers zijn meer en eerder genegen om voor een organisatie ‘te gaan’ als zij zich verbonden voelen. Is de V van verbondenheid dan het laatste zetje die wij HNW zo gunnen?

Is verbondenheid de sleutel tot succes?

Een medewerker sluit door het ondertekenen van een arbeidsovereenkomst een verbintenis met een organisatie. In deze arbeidsovereenkomst, met daarin afspraken over loon, gezag en arbeid, zegt de medewerker toe werkzaamheden te verrichten en daarvoor ontvangt hij een vergoeding. Een verbintenis is echter niet hetzelfde als een verbinding. Verbinding ontstaat als medewerkers zich kunnen identificeren met waar de organisatie voor staat.

HNW kan leiden tot lege plekken op kantoor. Medewerkers kunnen immers thuis of elders hun ding doen en de rit naar het kantoor kan achterwege blijven. De verbinding tussen de medewerkers en organisatie kan daarmee onder druk komen te staan, maar leidt HNW nu tot een afname in deze verbondenheid? Het antwoord op deze vraag is neen. Het simpele feit dat medewerkers op kantoor aanwezig zijn, betekent nog niet dat zij verbonden zijn of zich (volledig) kunnen identificeren met de identiteit van de organisatie. Een afname van aanwezigheid, bijvoorbeeld door de introductie van HNW, betekent dus niet één op één een afname van de verbondenheid. De angst voor een lage verbondenheid is reëel, de angst dat HNW leidt tot een afname van verbondenheid niet. Het is hooguit zo dat met de introductie van HNW de reeds bestaande lage verbondenheid, versneld zichtbaar wordt.

Verbondenheid gedijt bij een leiderschapsstijl die Vrijheid, Vertrouwen en Verantwoordelijkheid ademt. Als organisaties merken dat medewerkers minder verbonden zijn, is het belangrijk de redenen te onderzoeken. Wees of wordt een organisatie waar medewerkers graag voor willen en willen blijven werken. Bouw voor hen huis (lees thuishonk) waar zij willen wonen en af en toe willen thuiskomen omdat zij er zich thuis voelen.

Beste HRbasers,
Mijn vraag is of jullie zien dat leidinggevenden het gevoel van verbondenheid vergroten en zo ja, hoe?