De smoezentrommel gaat alweer open. De excuses rollen over tafel waarom deadlines niet zijn gehaald en het product niet voor de 100% aan de eisen voldoet. En daar moeten coaches nu blij mee zijn? Ja! Een excuus is een signaal waarmee een persoon aangeeft dat hij denkt iets niet aan te kunnen of zelfs niet kan. Coaches zijn blij met excuses en doen er iets anders mee dan een inhoudelijke welles-nietes discussie. Zij zien excuses als input voor het coachingstraject.
Als je mij je emailadres mailt, ontvang je het GROW-model van John Whitmore. Lees ook het de blog Leidinggevenden kunnen niet coachen
Voor resultaat op korte termijn de toekomst verkopen
Veel coaches/leidinggevenden zijn (bijna reflexmatig) geneigd om datgene waar hun gecoachte in tekortschiet, aan te vullen of, erger nog, over te nemen. Zij luisteren amper naar het verhaal van de gecoachte en trekken klussen/projecten onder het mom van ‘laat mij dat maar even oplossen’ op hun bordje. Terwijl zij al weglopen hoort de gecoachte hen nog net in de verte zeggen ‘want dat gaat toch veel sneller’. Op de korte termijn is deze aanpak inderdaad sneller en effectief. Het leereffect is echter nul komma nul en de kans op herhaling groot. Ook niet vreemd opkijken als de gecoachte de organisatie verlaat. Hij leert niets en persoonlijke ontwikkeling staat bij medewerkers vaak hoger in het vaandel dan allerlei primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden.
Een (hyper)actieve, doch weinig gestructureerde medewerker loopt vaak vast. Zijn inzet is weliswaar prijzenswaardig, maar in gang gezette activiteiten lopen tot grote ontevredenheid van klanten en collega’s bijna altijd uit. Ook is de geleverde kwaliteit onvoldoende. Het aantal ‘ja-maren’ en de dikke bomen waarachter hij zich verschuilt, zijn talrijk. In het gesprek komt de coach er al vragend achter waar de gecoachte het overzicht kwijt raakt, zich onder laat sneeuwen, de verkeerde aannames maakt, niet luistert, de confrontatie uit de weg gaat, het politieke spel niet meespeelt, te strak plant, te vroeg of te laat actie onderneemt, niet overtuigend presenteert of tekortschiet in de communicatie. Door het luisterende oor begrijpt de coach wat er aan de hand is. Aansluitend zet de coach met zijn vragen de gecoachte op een spoor.
Samen de film terugdraaien
Elk excuus is subjectief. De waarheden van de coach zijn vaak anders dan die van de medewerker, maar een professionele coach neemt de waarheid van de gecoachte als vertrekpunt. In het coachingsgesprek laat hij de gecoachte vertellen over de situatie en luistert naar de redenen waarom deze iets (nog) niet (helemaal) kan. De coach toont in alle rust begrip voor de situatie, luistert en vraagt door. Als de coach zich een duidelijk beeld van de situatie heeft gevormd, is hij aan zet. Met zijn vragen probeert hij te achterhalen of en hoe de gecoachte heeft gehandeld (zie het verhaal in het kader). De coach draait samen met de gecoachte ‘de film terug’ en analyseert stapje voor stapje iedere scène. Door de vragen van de coach krijgt de gecoachte een helder zicht op de verschillende genomen stappen, doorgehakte knoppen en in gang gezette acties. Zijn eigen antwoorden op de vragen van de coach maken hem bewust van wat er nu verkeerd is gegaan en bevatten aanwijzingen hoe hij in de toekomst bepaalde zaken beter aan kan pakken.
Voorzichtig maar niet omzichtig
Coachen doet beroep op empatisch vermogen en het vermogen de juiste vragen te stellen en te luisteren. Pas nadat er ‘aansluiting’ is gevonden, kan de volgende stap gezet worden. Probeer als coach dus eerst te begrijpen, om dan begrepen te worden. Zorg ervoor om als coach het tempo aan te passen aan het tempo van de gecoachte en breng zaken aan voetlicht zonder dat het de ander benauwt.
De aanpak eerst begrijpen om daarna begrepen te worden doet een beroep op het geduld van de coach. Vaak is zelf oplossen van problemen of het zelf ter hand nemen van activiteiten een snellere variant. Op lange termijn is deze aanpak echter weinig effectief. professionele coaches weten dat.
Beste HRbasers, zijn jullie ook zij blij met een excuus!?